Twoja dziwność to supermoc, czyli jak przestać udawać, że jesteś instrukcją obsługi człowieka Jeśli kiedykolwiek próbowałaś wtłoczyć siebie w ramy „odpowiedniego dorosłego”, to wiesz, że to mniej więcej tak wygodne, jak próba wejścia w jeansy z liceum. Teoretycznie można - praktycznie: po co to sobie robić? Od początku świata ludzie wyróżniający się, nietuzinkowi, czasem wręcz odlotowi - to właśnie oni zmieniali historię. I nie dlatego, że mieli jakiś świetnie zaplanowany w Excelu talent. Nie. Oni po prostu przestali przepraszać za to, kim są. Dogadali się sami ze sobą i pozwolili, żeby ich wewnętrzny „dziwak” grał pierwsze skrzypce. I nagle bam! - talent zaczął świecić jak żarówka po wymianie na LED. Dziwność to brokat życia Prawda jest taka, że dziwność jest jak brokat: niby wszędzie się klei, niby wypadałoby być bardziej „normalną”, ale bez niej świat byłby zwyczajnie matowy. To właśnie to, co nas kręc...